تدوین و ارزیابی راهبردهای طراحانه به منظور ارتقاء کیفیت پیاده‌راه‌های سلامت‌محور با استفاده از ماتریس QSPM، مورد مطالعاتی: پیاده‌راه سلامت شیراز

پیاده‌راه‌های سلامت‌محور شهری که در ایران قدمت چندان زیادی ندارند، یکی از انواع فضاهای شهری هستند که با هدف ارتقاء سلامت عمومی شهروندان از طریق افزایش فعالیت بدنی و تشویق به ورزش در شهرها ایجاد می‌شوند. هدف از این پژوهش تدوین راهبردهای طراحی به منظور ارتقاء کیفیت این دسته از پیاده‌راه‌ها است. در این پژوهش، جمع‌آوری داده‌ها به دو روش مطالعات اسنادی و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و نیز به کمک پرسشنامه انجام پذیرفته و برای تحلیل داده‌ها از جدول تحلیل راهبردی عوامل داخلی و خارجی و ماتریس QSPM استفاده شده است. مورد مطالعاتی، «پیاده‌راه سلامت شیراز» به عنوان اولین پیاده‌راه سلامت‌محور این شهر بوده است. جامعه آماری، 35 نفر از کارشناسان شهرداری و دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد رشته شهرسازی هستند که در مرحله اول، نقاط قوت، ضعف، تهدید و فرصت مسیر پیاده‌راه سلامت پس از انجام مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته، به کمک آن‌ها شناسایی و در مرحله دوم پس از دسته‌بندی موضوعات، از طریق پرسشنامه بسته با طیف لیکرت، به کمک جداول ارزیابی عوامل داخلی و خارجی  EFE و IFE اولویت‌بندی شده است. بررسی این جداول، «راهبردهای انطباقی» را به عنوان مهم‌ترین راهبردها در ارتقاء کیفی مسیر نشان داد. پس از این دو مرحله، به کمک ماتریس QSPM اولویت‌بندی راهبردهای انطباقی به منظور سامان‌دهی این پیاده‌راه صورت پذیرفت. یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد، بهره‌برداری از فرصت هم‌جواری این مسیر با عوامل طبیعی در قالب دو راهبرد؛ «فضاسازی مناسب در حاشیه رودخانه به منظور بهره‌برداری بصری و زیست‌محیطی مسیر از هم‌جواری با رودخانه» و «جداره‌سازی مناسب در حاشیه باغات قصردشت به منظور بهره‌برداری بصری و زیست‌محیطی از هم‌جواری با پهنه‌های سبز»،  از دید کارشناسان، مهم‌ترین راهبردهای انطباقی به منظور ارتقاء کیفی پیاده‌راه سلامت شیراز و ترغیب مردم به افزایش فعالیت بدنی و پیاده‌روی در این مسیر است